Παβία

(Pavia). Πόλη της Βόρειας Ιταλίας στη Λομβαρδία, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (περίπου 2.965 τ. χλμ.). Βρίσκεται στα νότια του Μιλάνου, με το οποίο συνδέεται με τη μεγάλη σιδηροδρομική αρτηρία Μιλάνου - Γένοβας, και στα αριστερά του ποταμού Τικίνου, σε απόσταση 6 χλμ. από τη συμβολή του με τον Πάδο. Έχει ανεπτυγμένο γεωργικό και κτηνοτροφικό εμπόριο ήδη από τους αρχαίους χρόνους, και μεγάλες βιομηχανίες (σιδηρουργία, μηχανουργία, βυρσοδεψία, μεταξουργία, βιομηχανία τροφίμων, χημικών προϊόντων κ.ά.). Είναι επίσης επισκοπική έδρα και διάσημο κέντρο σπουδών για πολλούς αιώνες. Πόλη παλαιά και γραφική, με στενά δρομάκια, έχει να επιδείξει αξιόλογο ιστορικό παρελθόν. Ακόμα και σήμερα περιτριγυρίζεται από παλιό τείχος με εννέα πύλες, ενώ πάνω στον ποταμό βρίσκεται σκεπαστή γέφυρα μήκους 216 μ., χτισμένη το 1353. Στο βόρειο τμήμα της σώζεται ωραίο γοτθικό φρούριο (Καστέλο Βισκόντι) χτισμένο στα 1360-69 από τον Βισκόντι, που σήμερα χρησιμεύει ως στρατώνας. Θαυμασμό προκαλούν οι παλαιοί ναοί της πόλης, σημαντικότεροι από τους οποίους είναι: ο Άγιος Μιχαήλ, βασιλική λομβαρδορομανικού ρυθμού του 7ου αι. –όπου στέφονταν από τον 8o αι. οι άρχοντες της Λομβαρδίας– ανακαινίστηκε γύρω στα 1870. Ο Άγιος Πέτρος, γοτθικός ναός του 8ου αι. και, τέλος, ο Άγιος Θεόδωρος, καθεδρικός ναός του 15ου αι., σταυρόσχημου ρυθμού, που συμπληρώθηκε το 1885. Σε αυτόν δούλεψαν πολλοί γνωστοί αρχιτέκτονες, μεταξύ των οποίων και ο Μπραμάντε, και περιέχει τον τάφο του αγίου Αυγουστίνου. Στα περίχωρα της Π. και σε απόσταση 8 χλμ. βρίσκεται η ονομαστή μονή των Καρθουσιανών, γνωστή με την ονομασία Τσερτόζα. Το μοναστήρι, πολύτιμος καλλιτεχνικός θησαυρός της Ιταλίας, χτίστηκε το 1396 από τον Βισκόντι, αλλά έπαψε να λειτουργεί μετά την κατάργηση των μοναστηριών στην Ιταλία (1866) και από τότε ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο. Ονομαστό είναι επίσης το πανεπιστήμιο της Π., που ιδρύθηκε το 1361 και θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα σπουδαιότερα της Ευρώπης. Διαθέτει αξιόλογη βιβλιοθήκη με σπάνια χειρόγραφα και αρχαία συγγράμματα. Σε αυτό φοίτησαν και πολλοί Έλληνες λόγιοι, ανάμεσα στους οποίους και ο Διονύσιος Σολωμός. Η ομώνυμη επαρχία περιλαμβάνεται ανάμεσα σε εκείνες του Μιλάνου, της Πάρμας, της Πλακεντίας, της Γένοβας και της Αλεξάνδρειας, και διασχίζεται από τον Πάδο, που τη χωρίζει σε δύο ευδιάκριτα τμήματα. Το νότιο τμήμα είναι ορεινό, με διακλάδωση της οροσειράς των Απένινων της Λιγυρίας και ψηλότερες κορυφές την Αντόλα (1.599 μ.) και το Μόντε Πενίτσε (1.482 μ.). Το βόρειο τμήμα αποτελεί ευφορότατη πεδιάδα, που διασχίζεται από τον Πάδο και τους παραποτάμους του Αγκόνια, Τερντόπιο, Τικίνο και Ολόνα. Η γεωργία της περιοχής στηρίζεται κυρίως στην παραγωγή ρυζιού, αραβόσιτου, σιτηρών, κάστανων και λαδιού. Ιστορία. Πόλη Ινσούβρων, γνωστή με την ονομασία Τικίνον, άνθησε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το 476 καταστράφηκε από τον Οδόακρο και αφού πέρασε στα χέρια των Λογγοβάρδων, έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου τους με την ονομασία Παπία. Το 774 κατακτήθηκε από τον Καρλομάγνο. Η Π. ήταν το κέντρο της αντίστασης των Γιβελίνων, που αγωνίζονταν εναντίον του Μιλάνου, το οποίο ανήκε στους Γουέλφους. Οι Βισκόντι του Μιλάνου κατέκτησαν την πόλη στο πρώτο μισό του 14ου αι. και από τότε ακολούθησε τις τύχες του Μιλάνου. Όταν πέρασε στους Γάλλους (1796) έγινε πρωτεύουσα του διαμερίσματος του Ολονά. Το 1814 κατελήφθη από τους Αυστριακούς και το 1860 προσαρτήθηκε στο βασίλειο της Ιταλίας. Μάχη της Π. Με την ονομασία αυτή είναι γνωστή στην ιστορία η μάχη ανάμεσα στους Γάλλους και τους Αυστριακούς, που έγινε στα περίχωρα της πόλης στις 24 Φεβρουαρίου 1525. Ο βασιλιάς Φραγκίσκος Γ», αρχηγός του γαλλικού ιππικού, νικήθηκε, πιάστηκε αιχμάλωτος από ισπανικά στρατεύματα και μεταφέρθηκε στη Μαδρίτη, ενώ η Π. περνούσε στην εξουσία των Αυστριακών. Ο καθεδρικός ναός της Παβίας, αξιόλογο μνημείο της λομβαρδικής Αναγέννησης.